EMEKÇİLER TÜM ÜLKEDE HAK ARAYIŞINDA

Yazıya; bir AKP’linin „Güler misin, ağlar mısın? “dedirten şu sözlerini alarak başlamalıyım.

Bakın ne demiş AKP Genel Başkan Yardımcısı da olan Hasan Basri Yalçın:

„Türkiye tarihinde insan haklarının AKP döneminden daha iyi olduğu bir dönem biliyor musunuz? AKP; kimsenin müdahale edemediği alanlarda önemli reformlar gerçekleştirdi. “

Ben; „Güler misin, ağlar mısın? “diye sorsam da, siz; ülkemizin ve ülkemiz insanının son 22 yılda uğradıkları haksızlıkları şöyle bir getirin gözlerinizin önüne ve gülün ağlanacak hâlimize, uygun organınızla!

Son durum şu:

Emekçiler, emeklerinin karşılığını alamayan işçiler yurdun dört yanında eylemde, hak arayışındalar.

Manisa’da maden, İstanbul’da gıda ile plastik, Hatay’da metal, Gaziantep’te tekstil işçileri savaşımdalar.

Ne istiyorlar?

Verilmeyen haklarını…

Ne diyorlar?

„Haklarımızı alıncaya kadar savaşımızı sürdüreceğiz. “

Ülke nüfusunun büyük çoğunluğu ya açlık ya da yoksulluk sınırında sürdürüyor yaşamını.

En düşük işçü ücreti olan 17 002 lirayla yaşamaya mahkûm edildiler.

Açlık sınırının altında yaşam savaşı veriyorlar.

Durum bu olunca da yurdun dört bir yanını direniş alanına çevirdiler.

Manisa’da, İstanbul’da, Gaziantep’te, Hatay’da hak arıyorlar.

AKP Batman Milletvekili Ferhat Nasıroğlu’nun Manisa/Soma’daki aile şirketinde, Fernas Maden Ocağı’nda, Bağımsız Maden-İş Sendikası’na üye oldukları gerekçesiyle altı kişi işten çıkarıldı.

İşten çıkarılan maden işçileri 21 gündür sürdürüyorlar eylemlerini.

Hak arama direnişini, yaşam savaşımını Türkiye’nin tümüne taşıma kararı aldılar işçiler.

İşçiler; işyerlerinin önünde ya da işverenin bulunduğu her yerde sürekli nöbet eylemine başladılar.

Eylemlerini Ankara’ya taşıyacaklar. 

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı önünde bir basın açıklaması yapacaklar.

Fernas Holding’in Ankara’daki binası önünde sürdürecekler hak arama savaşımlarını.

Türkiye Büyük Millet Meclisi önünde tüm gece nöbet tutacaklar.

Sesleri belki buradan duyulur umuduyla…

İşçinin ve emekçinin hakkını vermeyen şirket geri adım atmıyor.

 „İşçileri geri almam! Maaşları yeterli, iş güvenliğiyle ilgili bir sorun da yok! “diyor.

Bu mudur AKP’nin kimsenin müdahalesine izin vermediği(!) insan hakkı?

İstanbul/Çatalca’da, Tek Gıda-İş Sendikası’na üye oldukları için işten atılan Polonez Gıda Fabrikası işçileri iki aya yakındır direnişte, hak arayışındalar.

Polis geliyor, işverenin polisi gibi davranıyor işçiye, emekçiye…

“Biz çok önceden ilan ettik. İşçi arkadaşlarımızın işbaşı yapmasıyla ilgili işveren bir adım atmazsa servislerin girişine izin vermeyeceğimizi ifade ettik. Gerekirse kapının önüne yatacağımızı söyledik. Eylemimiz başladı. Önceki gün de emniyet güçleri bize saldırdı.

İşçilerden birinin iki kaburgası kırıldı.

Bir arkadaşımızın omzu çıktı.

Yedi arkadaşımız da biber gazından etkilendiği için hastaneye kaldırıldı.

Şu anda fabrikanın önündeyiz.

Fabrika üretimi durdurdu.

Çalışanlar idari izinli.

Sendika üyesi olduğu için işten çıkarılan işçilerin geri alınmasını istiyoruz.” diyor sendika sözcüsü.

Bu mudur AKP döneminde uç noktaya taşındığı ileri sürülen insan hakları?

İstanbul’da salt gıda işçileri değil, plastik işçileri de hak savaşımındalar.

Hadımköy’deki As Plastik’te grev kararının ardından işten atılan işçilerin direnişi 14 gündür sürüyor.

Hak savaşımındaki işçiler Kod-46 (İşçinin işverenin güvenini kötüye kullanması, hırsızlık yapması ya da işverenin meslek sırlarını ifşa etmesi.)  ve Kod-49 (İşçinin üstlendiği görevleri yapmaktan ısrarla kaçınması.) gerekçesiyle, tazminatsız bir şekilde işten çıkarıldılar.

Hakkını arayan emekçiler; „Biz yüzde 35 zam istedik. Ancak; hiçbir biçimde bu isteğimizin karşılanmayacağı söylendi. Sosyal haklarımızın iyileştirilmesini istedik. Bu isteğimiz de karşılık bulmadı” diyorlar.

Bu mudur AKP’nin anladığı insan hakkı?

İşçiler; Gaziantep’te, Akcanlar Tekstil’de hak arayışındalar.

Hatay’da İskenderun Organize Sanayi Bölgesi’nde, Befesa Silvermet Fabrikası’nda direniyorlar.

Bütün bu hak arayışları, tüm bu direnişler; AKP Genel Başkan Yardımcısı da olan Hasan Basri Yalçın:’ın „Türkiye tarihinde insan haklarının AKP döneminden daha iyi olduğu bir dönem biliyor musunuz? AKP; kimsenin müdahale edemediği alanlarda önemli reformlar gerçekleştirdi.“  dediği ülkede oluyor.

Ekim dikimle, hayvancılıkla geçinen çiftçimizin ve tarım iş alanında, mevsimlik işçi, sosyal güvenlikten yoksun çalışan tarım işçisinin hak savaşımı konusunu yazmaya kalksam roman olur… 

Birileri bizim aklımızla alay mı ediyorlar?

Yanlış mı düşünüyorum?